קוימען־קערער
לאַנג שוין שמעקט ניט אונדזער קוימען
מיט קיין קוימען־רויך,
ווי זשע קומט אַ קוימען־קערער,
דאָרטן, אין דער הויך?
ס'רודערט ניט קיין קוימען־קערער
ערגעץ לעבן דאַך,
נאָר אַ שוואַרצער טרוימען־הערער
טאָג־ווי־נאַכט איז וואַך.
פלייסיק און געטריי –
פּיצלעך פרייד און שטיקער טרויער,
רייד און שושקעריי.
וועבט ער אַלץ אַרום,
אַלץ – באַזונדערס ווען סע דאַכט אים,
אַז איך שטום,
גראָד מיין שווייגן
האַלט איך פעסט
ווי אין אַ שטייגל...
גאָט צו דאַנקען,
וואָס מע הערט ניט
קיין געדאַנקען.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home